Jeśli dopiero zaczynasz swoją przygodę z korfballem, bez obaw – wszystkiego nauczysz się podczas pierwszych treningów. A teraz zapraszamy do lektury, by poznać zasady gry i dowiedzieć się, skąd wzięła się ta dyscyplina.
Początki i historia korfballu
Korfball został stworzony w 1902 roku przez holenderskiego nauczyciela wychowania fizycznego, Nico Broekhuysena. Słowo „korf” w języku niderlandzkim oznacza „kosz”. Gra jest adaptacją szwedzkiej dyscypliny ringboll, która ma wspólne korzenie z koszykówką i siatkówką. Korfball to jedyny drużynowy sport mieszany, uznawany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Dwukrotnie pojawił się na Igrzyskach Olimpijskich – w 1920 i 1928 roku – i jest zatwierdzony do rozważenia jako dyscyplina w przyszłych edycjach Igrzysk! Początkowo popularny głównie w Holandii i Belgii, spotkał się z krytyką ze strony konserwatystów społecznych za rzekome promowanie „luźnej moralności” – choć to zdecydowanie nie jedyny powód, dla którego kochamy ten sport!
Jak grać w korfball
Boisko do korfballu
Gra odbywa się na prostokątnym boisku podzielonym na dwie kwadratowe połowy, zwane dywizjami. W każdej strefie znajduje się słup z koszem, ustawiony w jednej trzeciej odległości od linii końcowej. Korfball to jeden z niewielu sportów, w którym punkty można zdobywać zza kosza („korf”), który znajduje się na wysokości 3,5 m nad ziemią i nie ma tablicy.
Mecze korfballu mogą być rozgrywane zarówno w hali, jak i na świeżym powietrzu. Standardowe boisko wewnętrzne ma wymiary 20 m x 40 m, a boisko zewnętrzne 30 m x 60 m.
Drużyny i zawodnicy
Drużyna w korfballu składa się z 8 zawodników: czterech chłopców i czterech dziewcząt. Każda drużyna dzieli się na dwie dywizje, z których każda składa się z dwóch chłopców i dwóch dziewcząt.
Na początku meczu jedna dywizja pełni rolę atakujących, a druga obrońców. Po zdobyciu 2 koszy drużyny zamieniają się rolami – atakujący stają się obrońcami, a obrońcy atakującymi. W zespole może być również 6 zawodników rezerwowych.
Poruszanie się
Zawodnicy nie mogą biegać z piłką. Jeśli gracz otrzyma piłkę w trakcie biegu, ma prawo do dwóch kroków przed zatrzymaniem się lub podaniem jej do innego zawodnika. Gracz może obrócić się na jednej nodze, nawet po wykonaniu kroku.
Atakowanie
Celem zawodników atakujących jest uzyskanie wystarczającej ilości miejsca, aby oddać rzut do kosza. Atakujący może rzucać z dowolnego miejsca na swojej połowie, o ile nie jest to rzut z pozycji bronionej. Każdy zdobyty kosz jest za jeden punkt, niezależnie od tego, czy został zdobyty z linii połowy boiska, czy z odległości 1 metra od kosza.
Obrona
Zadaniem obrońców jest:
- powstrzymanie przeciwników przed zdobyciem kosza,
- odzyskanie piłki,
- odzyskanie piłki w strefie ataku.
Rzut z „pozycji bronionej”, jest odgwizdany przez sędziego gdy obrońca:
- znajduje się bliżej kosza niż atakujący,
- stoi naprzeciwko przeciwnika, w zasięgu ręki,
- aktywnie próbuje zablokować piłkę.
Jeśli atakujący odda celny rzut, a sędzia uzna, że został on oddany z pozycji bronionej, to trafienie nie zostanie uznane, a piłka zostanie przyznana obrońcom w miejscu, z którego oddano rzut.
Wznowienia gry, wolne podania i rzuty karne
W przypadku złamania zasad, najczęściej przyznawane jest wznowienie gry z miejsca przewinienia, podobnie jak rzut wolny w piłce nożnej. Gdy dojdzie do poważniejszego przewinienia, takiego jak kontakt fizyczny, przyznaje się rzut wolny z odległości 2,5 m od kosza, z miejsca wykonywania rzutów wolnych. W trakcie wykonywania rzutu żaden inny zawodnik nie może znajdować się bliżej niż 2,5 m od rzucającego. Zawodnik wykonujący rzut wolny nie może oddać bezpośredniego rzutu do kosza.
Rzut karny jest przyznawany, gdy atakujący traci szansę na zdobycie punktu w wyniku przewinienia obrońcy, np. kontaktu podczas oddawania strzału. Rzut karny wykonuje się z odległości 2,5 m od kosza z miejsca wykonywania rzutów karnych. W trakcie wykonywania rzutu żaden z zawodników nie może znajdować się bliżej niż 2,5 m od słupa oraz rzucającego, aż do momentu, gdy piłka opuści jego ręce.
Pozostałe zasady
Poza sytuacjami związanymi z wolnymi podaniami i wznowieniami gry, nie ma limitu czasu na posiadanie piłki przez atakującego. Gdy zawodnik trzyma piłkę, żaden inny gracz nie może mu jej fizycznie odebrać. Kontakt między zawodnikami jest niedozwolony, choć tolerowany w określonych sytuacjach.
Taktyka
Taktyka odgrywa kluczową rolę, jak w każdym sporcie zespołowym. Stosowane są różne taktyki defensywne, takie jak „obrona z przodu” czy „obrona z odbicia”, a także formacje ataku, np. 4-0, 3-1 i 2-2.
Wydaje się być trudne? Nic z tych rzeczy!
Wszystkie te zagadnienia omówimy szczegółowo podczas treningów, na które zapraszamy.